Το διαμέρισμα, εμβαδού 90m2, βρίσκεται στο δώμα πολυώροφου κτηρίου επί της Λεωφόρου Κηφισίας και έχει πανοραμική θέα προς την πόλη της Αθήνας.
Το στοιχείο αυτό αποτέλεσε τον βασικό άξονα της σύνθεσης, δημιουργώντας την ανάγκη ανάπτυξης ενός διαλόγου ανάμεσα στο μέσα και το έξω. Πρωταρχικό μέλημα ήταν η ενσωμάτωση του υπνοδωματίου στον πυρήνα του διαμερίσματος και το άνοιγμά του προς τη θέα. Τους τυφλούς τοίχους του δωματίου αντικατέστησαν συρόμενα φύλλα από γυαλί. Το διαμέρισμα ανοίχθηκε ακόμα πιο πολύ προς τη θέα καθαιρώντας τμήμα του εξωτερικού τοίχου και τοποθετώντας μεγάλα συρόμενα υαλοπετάσματα. Το ξύλινο deck, το οποίο κάλυψε τη μεγαλύτερη επιφάνεια του αδιαμόρφωτου δώματος, εισχωρεί στο διαμέρισμα και προτρέπει τον παρατηρητή να βγει έξω. Ο πάγκος φαγητού ξετυλίγεται σαν λευκή κορδέλα πάνω στο ξύλινο deck δημιουργώντας καθίσματα και εντείνοντας την προοπτική προς τη θέα.
Η πέργκολα στη μία πλευρά του δώματος δημιουργεί έναν ευχάριστο χώρο καθιστικού φέρνοντας τον παρατηρητή ένα βήμα πιο κοντά προς την πόλη. Η ξύλινη επένδυση, που ντύνει την πρόσοψη του διαμερίσματος, αναδιπλώνεται προς τα μέσα για να δημιουργήσει μια οριζόντια βιβλιοθήκη. Τα υλικά και τα χρώματα βρίσκονται και αυτά σε ένα συνεχή διάλογο μεταξύ τους. Ξύλινες και λευκές επιφάνειες εναλλάσσονται σε κατακόρυφο και οριζόντιο επίπεδο εντείνοντας την προοπτική και επισημαίνοντας τους κυρίαρχους όγκους της σύνθεσης. Ο φωτισμός αποτέλεσε ένα επιπλέον εργαλείο ενοποίησης του εξωτερικού με το εσωτερικό. H λωρίδα κρυφού φωτισμού, που κάνει το ξύλινο επίπεδο να ίπταται μαζί με τη φωτεινή σχισμή κατά μήκος του επιπέδου στρέφουν το βλέμμα προς τη θέα καλώντας τον καθένα να ατενίσει το άπειρο πάνω σε αυτό το μπαλκόνι-παρατηρητήριο της πόλης.